βράδυ. γύρω τριγύρω ριμαγμένα έπιπλα, σκουπίδια, κουρέλια, κουτάκια μπύρας και σπασμένα μπουκάλια. προσοχή στο κάθε βήμα, κάθε βήμα και ψίθυρος. το επόμενο βήμα ίσως φέρει τον ήχο που θα ακουστεί κει έξω. ήρεμα βήματα, προσεκτικά. κοντοστέκεται για λίγα δεύτερα. κοιτάζει προσεκτικά γύρω, χαϊδεύει απαλά το έδαφος. αρχίζει και σκάβει. σκάβει σκάβει σκάβει σα να σκάβει μέσα της, σα να σκάβει να βρει το τότε. σκάβει σκάβει σκάβει. ένα σφίξιμο στη καρδιά την σταματά. πονάει. πονάει και τα μάτια της δακρύζουν ασταμάτητα. "που είσαι; που είσαι; που είσαι;" ψελλίζει.
"ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ";;; Μια φωνή βγαίνει και τραντάζει το στήθος της. Τρέμει.
ξυπνάει ιδρωμένη. κάνει να σηκωθεί, γυρίζει στο πλάι.
ξυπνάει ιδρωμένη. κάνει να σηκωθεί, γυρίζει στο πλάι.
δυο μάτια την περιμένουν, γεμάτα φόβο.
-Μη μ'αφήσεις να ξαναπάω εκεί.
-Μη μ'αφήσεις να ξαναπάω εκεί.
-Δε θ'αντέξω να ξαναπάς εκεί.