φύση

όλοι κάποια στιγμή θα σε προδώσουν.
δεν μπορείς να ξέρεις πώς, γιατί, πόσο, αλλά να ξέρεις ότι θα σε προδώσουν.
έτσι λειτουργούν οι άνθρωποι, γι' αυτό.
είναι η φύση τους.
κι εσύ θα προδώσεις.
δεν ξέρεις πώς, γιατί, πόσο.
αλλά να ξέρεις ότι θα προδώσεις.
είναι στην φύση του ανθρώπου η προδοσία.
έτσι λειτουργεί.

πόσο μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον για την φύση του;
μπορεί να της επιβληθεί;
εσύ μπορείς;
αν μπορείς εσύ, τότε η φύση δεν είναι αδάμαστη.

να κατηγορήσεις και τον εαυτό σου όμως,
γιατί είναι στην φύση του ανθρώπου να μην κοιτάζει στον καθρέφτη.

η κυρία Πρόσθεση;

Αν η ευτυχία και η δυστυχία μετρώνται σε στιγμές, το αποτέλεσμα είναι ένα άθροισμα;
Δεν υπάρχουν κριτήρια;
Γιατί, για πόσο, με ποιους, ή μόνος;

οικογένεια . / ;

Εσύ ποιον θεωρείς οικογένεια;

Προσωπικά νομίζω ότι πέρα από τους στενούς σου συγγενείς, οικογένεια είναι τα άτομα που εμπιστεύεσαι πιο πολύ απ'όλους. Αυτούς που -ρε παιδί μου- μπορούν να ανοίξουν την καρδιά σου. Αλλά, πάλι... Αυτό το δικαίωμα ,το ανοίγειν την καρδιά, είναι αιώνιο; Δεν μπορεί να είναι. Αν αύριο βρω σκοτωμένο τον σκύλο μου και από κάτω την υπογραφή σου, θα θέλω να σε διαγράψω από τον χάρτη.

Επομένως, θα διαγραφεί το δικαίωμα του ανοίγειν. 

Κι ευθύς αμέσως θα έρθει η υποχρέωση σε μένα, του κλειδαμπαρώνειν.

(Μια φράση γίνεται πρόταση και μετά ιστορία στο κεφάλι ενός παιδιού. Αν το παιδί αυτό είναι ταυτόχρονα και γυναίκα, ...)

"η τέχνη του τάδε"

Η τέχνη του πολέμου, Sun Tzu.
Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, Άρθουρ Σοπενχάουερ.
Η τέχνη του να είσαι προσβλητικός, Άρθουρ Σοπενχάουερ.
Η τέχνη της μάθησης, Josh Waitzkin.
Η τέχνη να είσαι γονιός, Μυρτώ Γεωργίου - Νίλσεν.
Και άλλα τόσα...

Να σας μάθω άλλη μία;
Η τέχνη του να διώχνεις τους ανθρώπους μακριά σου, Εμού του ιδίου.

ένα λουλούδι κι ένας αποχωρισμός

Ήταν καλοκαίρι. Από εκείνα τα καλοκαίρια που φοβάσαι πως κάτι θα φύγει, όπως έφευγε και τα προηγούμενα. Και δεν είχες άδικο. Το λουλούδι που μέρα και νύχτα, χειμώνα και καλοκαίρι φύτρωνε στην βεράντα σου σαν μικρό παράσιτο στη βαρετή ζωή σου, σταμάτησε να φυτρώνει. Η απώλειά του μάτωνε το μέσα σου, σαν εκείνη την φορά που με το ένα και μοναδικό του αγκαθάκι μάτωσε το δάχτυλό σου. Κι εσύ του έβαλες τις φωνές κι εκείνο έκλεισε τα πέταλά του. Κι όμως, την επόμενη μέρα ήταν εκεί ανθισμένο, λαμπερό για να μετατρέψει το συννεφιασμένο σου πρόσωπο σε έκφραση ερωτευμένου. Ξέρεις, λένε, αν δεν δώσεις αγάπη στα φυτά, όση φροντίδα και να τους προσφέρεις είναι σα να δίνεις σ'έναν άνθρωπο νερό μόνο κι όχι τροφή. Τα φυτά τρέφονται απ'την αγάπη που τους δίνεις όπως και οι άνθρωποι. Το μέτρο είναι πάντα ο σοφός οδηγός μα... Το σταγονόμετρο είναι η καταστροφή. Δώσε αν θες να παραμείνει η σπιρτάδα. Δώσε για να σου δώσει κι εκείνο ανθισμένες μέρες και νύχτες. Δώσε χωρίς δισταγμό. 

υπεύθυνη δήλωση

δίνω σε σένα
την ευθύνη.
θά'σαι ο ευθυνοκράτωρ μου.
δεν θα σκοτώσω,
δεν θα κλέψω,
θα δυστυχήσω.
και δεν θα φταίει κανείς άλλος
παρά μόνο εσύ.
θέλω να έχεις αυτή την ευθύνη.
όχι άλλη ευθύνη στην ράχη μου.
μια γέρικη καμπούρα θα βαρύνει την ύπαρξή μου,
σώσε την απ'το φορτίο.
σώσ'την...

δενέχωναπωκάτι / 06 / 2013

Είναι κι αυτές οι μέρες που έχεις κουράσει τόσο το μυαλό σου που καταλήγεις να μην έχεις τίποτα να πεις. Ή, καλύτερα, να μην λες τίποτα, να μην γράφεις τίποτα κι ας έχεις τόσα να πεις. Απλά όλα πολλαπλασιάζονται στο κεφάλι σου και ησυχάζουν όταν πέσεις για ύπνο. Ή ελπίζεις να ησυχάσουν.