"εκεί"

βράδυ. γύρω τριγύρω ριμαγμένα έπιπλα, σκουπίδια, κουρέλια, κουτάκια μπύρας και σπασμένα μπουκάλια. προσοχή στο κάθε βήμα, κάθε βήμα και ψίθυρος. το επόμενο βήμα ίσως φέρει τον ήχο που θα ακουστεί κει έξω. ήρεμα βήματα, προσεκτικά. κοντοστέκεται για λίγα δεύτερα. κοιτάζει προσεκτικά γύρω, χαϊδεύει απαλά το έδαφος. αρχίζει και σκάβει. σκάβει σκάβει σκάβει σα να σκάβει μέσα της, σα να σκάβει να βρει το τότε. σκάβει σκάβει σκάβει. ένα σφίξιμο στη καρδιά την σταματά. πονάει. πονάει και τα μάτια της δακρύζουν ασταμάτητα. "που είσαι; που είσαι; που είσαι;" ψελλίζει.

"ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ";;; Μια φωνή βγαίνει και τραντάζει το στήθος της. Τρέμει.
ξυπνάει ιδρωμένη. κάνει να σηκωθεί, γυρίζει στο πλάι. 

δυο μάτια την περιμένουν, γεμάτα φόβο.
-Μη μ'αφήσεις να ξαναπάω εκεί. 

-Δε θ'αντέξω να ξαναπάς εκεί.

. solitude .

σε είπανε πουτάνα, σε μισήσανε.
σε σιχάθηκαν νωρίς κι απ΄τη συνήθεια.
σε θέλανε έξω απ' τη ζωή τους,
σε νόμισανε στοιχειό.
κατατρεγμένη γυναίκα.
γεμάτη φόβο και δυστυχία,
σε νομίσανε.

σε φοβήθηκαν γιατί δεν ξέρουν να εκτιμάνε.

πίσω στα μέρη μου

σκάλες. σκάλες, σκάλες, σκάλες. πολλές σκάλες, πώς να τις κατέβω με αυτό το τεράστιο φόρεμα; τι ωραία που είμαι βαμμένη! μετράει το μακιγιάζ. και τα μαλλιά μου, τι περίτεχνος κότσος! μετράει και το χτένισμα. βιάζομαι!
άγχος, άγχος. πολύ άγχος πριν.
κρυφοκοιτάζω, δεν ξέρουν τι τους περιμένει. επιχείρηση ανίχνευσης δικού σου προσώπου: ανεπιτυχής. υπέροχα! υ πέ ρο χα ! απόψε θα λάμψω.
(πρώτο καμπανάκι)
άγχος, άγχος, άγχος. με μια σκέψη, εξαφανίζεται: θα είσαι μόνη σου, εσύ και οι άγνωστοι, απόλαυσέ το επιτέλους!
το άγχος έφυγε. ένας έλεγχος στο κείμενο. πάντοτε. θες ανασφάλεια; πάντως ουδέποτε αυτοσχεδιάζω. μένω πιστή στο κείμενο. αν φύγεις απ'το κείμενο, το κοινό θα χάσει το ενδιαφέρον του. θα φύγει από αυτό που ήθελες να πεις, θα συνεχίσει με αυτό που είπες και στο τέλος θα αναζητά το λόγο που λάθεψες. κανείς δεν το θέλει! πιστή στο κείμενο.
(δεύτερο καμπανάκι) (μια ανησυχία στα πόδια. γέρνω το κεφάλι στο πλάι.)
μια ματιά στον καθρέφτη. μα πόσο της μοιάζω; είναι εκπληκτικό. αν δεν έχεις, βέβαια, την άριστη ερμηνεία, τι να σου κάνει η ομοιότητα;
(τρίτο καμπανάκι) (σε αγνοώ. αφού είμαι έτοιμη.)
τελευταία ματιά στο κείμενο. λίγο ακόμη, λίγο ακόμη! πρέπει να είμαι σίγουρη.
(ανοίγει η αυλαία)
είμαι υπέροχη. καταπληκτική. με θαυμάζω.
μού' χε λείψει! τα κοστούμια. η σκηνή. τα σκηνικά. το κοινό, οι άγνωστοι.
οι μη δικοί.
η απόλυτα δεσμευμένη ελευθερία.
(πρέπει να σηκωθείς)
Το σχέδιο είναι αλάνθαστο. Καλημέρα.

υοσ οιλέγ οτ

θά' θελα να μάθω να μιμούμαι το γέλιο σου. να μου το κάνω και νά' ναι σα να γελάς εσύ. όχι, όχι, δε θα χάσει την αξία του! σου το υπόσχομαι!
το γέλιο σου, σαν το γέλιο του Νερούδα. έτσι, έτσι ακριβώς.
γη απότιστη. δεν το θέλω. το γέλιο σου. αυτό είναι όλο.
το γέλιο σου μονάχα ..

κ α ι δ ε μ ε ν ο ι ά ζ ε ι .

βυθίζομαι...

(χαμένη υπόθεση)

τραγικό . ;

φαντάσου να βρεις το άλλο σου μισό...

                         ...και να μην είσαι το άλλο του μισό.

(...εγωϊστικό;)

αγάπη μόνο αρκεί

Είναι μέρες που σκέφτομαι πόσο τίποτα θα ήμουν αν δε σε είχα. Τίποτα... Όχι και τίποτα. Αλλά σίγουρα όχι κάτι. Δε μ' αρέσει το χωρίς εσένα. Ίσως γιατί το πέρασα και πονούσε σα πρωτόγονη γέννα. Ίσως γιατί πονούσε σα πληγή από βλήμα ανεύθυνου κτήνους. Μ' αρέσει το μαζί σου.

Είσαι η αγαπημένη μου ταινία, το αγαπημένο μου τραγούδι. Είσαι αυτό το αγόρι που βλέπεις στις ταινίες και παρακαλάς να είχες πλάι σου. Είσαι αυτό το αγόρι. Εσύ.

Αγάπη μόνο αρκεί λέει ο Λεωνίδας. Αρκεί. Αλλά, για μένα, δεν αρκεί μόνο η αγάπη. Σκέτη. Ζωή χωρίς την αγάπη σου, lemon pie χωρίς τραγανή βάση. Θάνατος.

ανακατεύομαι.

αυτό που δεν ξέρεις πώς να φερθείς. ή ξέρεις και δεν μπορείς να κάνεις τη μία από τις δύο φωνές που γκαρίζουν στο κεφάλι σου ΝΑ ΣΚΑΣΕΙ. αυτό που δεν ξεκινάς την πρόταση με κεφαλαίο γιατί νιώθεις ότι τσιμπάει τη σκέψη σου όπως η βελόνα τη δαχτυλήθρα. κι εκείνο.. που κάνεις σκέψεις απλά για να βασανίζεσαι ψυχή τε και σώματι.

κύκλοι πες

Τι ωραία γεύση που έχει ο καφές. Γαλλικός με γάλα και μια κοφτή κουταλιά ζάχαρη. Αρκετό γάλα. Πάντα εβαπορέ.

Τα μαλλιά κότσος. Χαμηλός κότσος, περίεργο για τα δεδομένα της. Χωρίστρα στη μέση. Αυτό, όχι, δεν είναι περίεργο. Και τα μάτια της μαυρισμένα από κάτω προς το εσωτερικό. Κούραση, ξενύχτι. Όχι το καλό ξενύχτι. Αυτό που σε παίρνει η ώρα. Ή το άλλο που κρατάς τον εαυτό σου απασχολημένο. Ή το άλλο που τρέχεις να προφτάσεις το διάβασμα που δεν έκανες. Και γιατί να μην είναι και αυτό καλό ξενύχτι δηλαδή;

σκελετός

"Ένα μάτσο κόκαλα είσαι βρε κορίτσι μου!", είπε αφού μου χάιδεψε την πλάτη η μαμά.
Χρειάστηκε μια αποχή απ' τις βλακείες, μια ίωση κι ένας θάνατος.

ΥΓ: Ο Θεός δεν παίζει δίκαια.

Καλό σου ταξίδι φίλε μου, καλό σου ταξίδι κι εσένα ξένε.

Πόσοι θα χαθούν ακόμη εξαιτίας σου;
Την κατάρα μου νά' χεις γαμημένη ασθένεια.
Έχεις πάρει τόσο κόσμο. Αχόρταγη πόρνη. Αχόρταγο, λαίμαργο κτήνος. Αν ήσουν γυαλί θα σ' έσπαγα. Αν ήσουν άνθρωπος θα σ' έφτυνα στο πρόσωπο. Τώρα που είσαι μια ακαθόριστη μάζα μέσα στον άνθρωπο τι να σε κάνω; Θά' θελα να σε κάψω. Να σε πνίξω. Να σε σύρω στις λάσπες. Να σε κατασπαράξουν τα θηρία. Να πάθεις κακό. Γιατί είσαι δυνάστης. Είσαι ένας τύραννος που δε δείχνει έλεος. Στερείς από ένα 17χρονο αγόρι τη ζωή του. Σε νικούσε επί 8 χρόνια κι εσύ, χωρίς καθόλου τσίπα, του στερείς τη ζωή. Στερείς από δυο μωρά, που δεν έχουν χρονίσει ακόμα, τον πατέρα τους. Στερείς από αυτούς που σε νίκησαν, την πραγματική ζωή. ΜΟΝΟ ΚΑΚΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ.

το γαμώ τα πάντα

Το έρχεσαι στα όριά σου. Το δεν αντέχεις άλλο. Το φωνάζω. Το βροντάω τις πόρτες. Το γαμημένο τριπάκι της σχολικής ηλικίας. Το ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Το θέλω να φύγω. Και το... όταν φεύγεις βλέπεις όλα τα παραπάνω με ουδετερότητα. Όχι με αδιαφορία και υποτίμηση. Όχι. Γιατί τότε άξιζαν. Τότε σε βοήθησαν. Τότε...τα είχες ανάγκη.
Τότε έλεγες ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ και έβγαινε μια κραυγή από μέσα σου.

Συγγνώμη που βρίζω, αλλά το συνηθίζω.

.

Δε μου αρέσει να είμαι οι κοπέλες.
Γιατί να μου αρέσει άλλωστε;

Νο2

" Η ΜΟΙΡΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΕΙΝΑΙ ΦΤΙΑΓΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ, ΟΛΩΝ Η ΖΩΗ ΤΙΣ ΕΧΕΙ, ΑΛΛΑ ΟΧΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ. "

" Η ευτυχία είναι εύθραυστη και φευγαλέα, επειδή μπορεί να τη ζήσει κανείς μόνο σε ορισμένες στιγμές. Αν μπορούσαμε να την απολαμβάνουμε αδιάκοπα, θα έχανε όλη την αξία της, αφού μπορούμε να την αντιληφθούμε μονάχα ως αντίθεση.
   Έπειτα από μια εβδομάδα με συννεφιά, η ηλιόλουστη μέρα μάς φαίνεται σαν θαύμα της Δημιουργίας. Κατά τον ίδιο τρόπο, αισθανόμαστε τη χαρά πιο λαμπερή όταν βγαίνουμε από το πηγάδι της θλίψης. Τα δυο συναισθήματα αλληλοσυμπληρώνονται και χρειάζονται το ένα το άλλο, γιατί ούτε η μελαγχολία είναι αιώνια ούτε θα μπορούσαμε να υποφέρουμε εκατό χρόνια ευτυχία.
   Ένας από τους παράγοντες του στρες της σύγχονης κοινωνίας είναι ακριβώς αυτό: το να πιστεύουμε ότι έχουμε την υποχρέωση να είμαστε ευτυχισμένοι πάντα και παντού. Η άρνηση της θλίψης προκαλεί τη διάδοση της κατανάλωσης αντικαταθλιπτικών και των θεραπειών, όπως και τη σπατάλη σε πράγματα που δε χρειαζόμαστε. Μοιάζει σα να πρέπει να νιώθουμε ντροπή αν δεν έχουμε ενα μόνιμο χαμόγελο χαραμένο στο πρόσωπό μας.
   Αντίθετα προς αυτή την ψευδή και παιδαριώδη οπτική γωνία, ο Νίτσε μας υπενθυμίζει πως η ευτυχία δίνεται μόνο σε αναλαμπές, κι όταν εμείς προσπαθούμε να τη διαιωνίσουμε καταστρέφουμε ακόμα και τις στιγμές αυτές, που μας βοηθούν να προχωράμε στο μακρύ και βασανιστικό δρόμο της ζωής."

Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας - Άλλαν Πέρσυ

No8

"Την τιμή σας δε θα σας τη δώσει η καταγωγή σας, αλλά το τέλος σας."

"Όπως τονίσαμε και στο πρώτο κεφάλαιο, οι πιο ευτυχισμένοι και ολοκληρωμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που ξέρουν πού κατευθύνονται κι έχουν έναν δικό τους ορίζοντα. Μπορούμε είτε με λιγότερο είτε με περισσότερο αποτελεσματικό τρόπο να εκπληρώσουμε τους στόχους μας, αλλά το γεγονός ότι θα έχουμε ζήσει για κάτι θα δίνει μια αδιαφιλονίκητη αξία στην ύπαρξη.
    Όταν εστιάζουμε κατ' αυτό τον τρόπο στη ζωή μας, δεν έχει σημασία το ταπεινό της καταγωγής μας ούτε τα λάθη που κάνουμε στη διαδρομή. Όπως λέει και το Κοράνι: "Τον Θεό δεν τον ενδιαφέρει το τι ήσουν, αλλά το τι θα είσαι από τώρα και μπρος".
    Για να βλέπεις, λοιπόν, καθαρά και να ενεργείς με συνέπεια, πρέπει να έχεις κάτι σαν ένα φύλλο προσωπικής πορείας. Κάνε τη δοκιμή:
1. Διαίρεσε μια κόλλα χαρτί με μια κάθετη γραμμή.
2. Γράψε στ' αριστερά μια περίληψη της μέχρι σήμερα πορείας σου.
3. Γράψε στα δεξιά τον δρόμο που θα ήθελες να πάρει η ζωή σου από αυτήν τη στιγμή.
4. Σημείωσε από κάτω ποιά είναι τα βήματα που χρειάζεται να κάνεις για να τηρήσεις το φύλλο της προσωπικής σου πορείας.
5. Ανασκουμπώσου και πιάσε δουλειά αμέσως τώρα!"

Νίτσε, 99 μαθήματα καθημερινής φιλοσοφίας - Άλλαν Πέρσυ