το γαμώ τα πάντα

Το έρχεσαι στα όριά σου. Το δεν αντέχεις άλλο. Το φωνάζω. Το βροντάω τις πόρτες. Το γαμημένο τριπάκι της σχολικής ηλικίας. Το ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ. Το θέλω να φύγω. Και το... όταν φεύγεις βλέπεις όλα τα παραπάνω με ουδετερότητα. Όχι με αδιαφορία και υποτίμηση. Όχι. Γιατί τότε άξιζαν. Τότε σε βοήθησαν. Τότε...τα είχες ανάγκη.
Τότε έλεγες ΓΑΜΩ ΤΗΝ ΠΟΥΤΑΝΑ ΜΟΥ και έβγαινε μια κραυγή από μέσα σου.

Συγγνώμη που βρίζω, αλλά το συνηθίζω.