..

ξέρεις πώς μπορείς να καταλάβεις ποιον αγαπάς πραγματικά πολύ;
αυτό που λέμε μέχρι το άπειρο..
"μέχρι τον ουρανό";
μέχρι το τέλος αυτού του σύμπαντος και όλων των παράλληλων;
Όταν πληγώσεις αυτό το άτομο, θα νιώθεις να σκίζεσαι μέρα με τη μέρα.
Θα τραβάς κι εσύ μέχρι να σκιστεί ολοκληρωτικά αυτό το τέρας που αντικρύζεις στον καθρέφτη.
Και δε θα δημιουργηθεί ποτέ ξανά ο εαυτός σου παρά μόνο όταν αυτό το άτομο σε συγχωρέσει.
Όχι με ένα συγγνώμη, ούτε με ένα "δε σε κατηγορώ".
Όταν αυτό το "κάτι" δε θα εμποδίζει τα βήματά του.
Τότε που η πληγή που του δημιούργησες θα επουλωθεί.
Τότε μόνο.
Πάλι, όταν θα σε πληγώσει, όταν θα σου πει κάτι και θα σε πονέσει, πάλι θα σκίζεσαι.
Ολοένα και περισσότερο.
Θα νιώσεις ένα σφύξιμο στο στήθος σου.
Ένα δυσάρεστο σφύξιμο..
Την αναπνοή σου να σταματάει,
τα μάτια σου να βουρκώνουν και
τα δάχτυλά σου να γράφουν φράσεις, λέξεις, παραγράφους με την ταχύτητα των αναρίθμητων σφυγμών σου.
Ξέρεις, τότε που θα νιώθεις πως η έκρηξη απέχει από εσένα, ένα μόνο δάκρυ.