λεςκαιδενμπορείκάτιναμηνέχειτίτλοπια

ώρες ώρες νομίζω πως το κεφάλι μου έχει ερωτήσεις μόνο. 

γιατί αφήνεις κάτι που δεν πρέπει να σε τρώει, να τρέφεται με το μέσα σου;

να, βλέπεις;
πάλι ρωτάω.
όλο ρωτάω.

γιατί και γιατί και γιατί.

κι αυτή η ζήλια; που δεν είναι ζήλια; 
αυτό το πράγμα που, ουφ, δεν ξέρω πώς λέγεται.
αυτό που ενώ ξέρεις ποια είσαι για εκείνον, σκέφτεσαι τι θα είναι η άλλη στο μέλλον. κάτι τέτοιο.

παραλογισμοί και άλλες τέτοιες ιστορίες.

(θέλω να ζωγραφίσω, να ζωγραφίσω, να χορέψω, να χορέψω και να μ'αρέσει. ν' αρέσει και σε σένα. και να μη δίνω δεκάρα για κανέναν άλλο. για σένα όλες τις δεκάρες μου. για σένα.)