όταν θέλεις κάτι πολύ, λένε, γίνεται.
όταν δε θέλεις κάτι καθόλου αλλά το σκέφτεσαι, γίνεται;
μαύρη κατάρα, ανία, βαρεμάρα
όχι έμπνευση, απλά πολλά πράγματα στο κεφάλι που αισθάνεσαι ότι δεν έχεις το χρόνο να τα πεις κι είτε αναλώνεσαι σε άλλα και δε λες τίποτα είτε λες ένα, δυο για να πεις πως τά' πες.
και δε φοβάσαι τον ακροατή.
φοβάσαι εσένα ως ακροατή.
φοβάσαι για εσένα, όταν ακουστούν οι λέξεις που θα βγουν από τα χείλη σου.
όταν ο ήχος φτάσει στ'αυτιά κι έπειτα στη συνείδηση.
τι στα κομμάτια είναι πάλι αυτή η συνείδηση;
και την ψυχή σου φοβάσαι.
θες ν'ακούσει όσα έχεις να πεις;
κι αν όλα αυτά βγαίνουν απ'την ψυχή, τότε δε φοβάσαι.
αν βγαίνουν απ'το κεφάλι όμως;
τότε; φοβάσαι;
δεν πρέπει να φοβηθείς τότε;
