Βρωμιά. Μόνο βρωμιά. Μένει, ζει κι αναπνέει στη βρωμιά. Βρώμικοι άνθρωποι, βρώμικες σκέψεις, βρώμικα λόγια. Μόνο βρωμιά. Παντού βρωμιά. Τα νύχια της μακραίνουν γρηγορότερα. Ίσως για να τα μπήγει στη σάρκα της κάθε φορά που πληγώνει. Μια γρατζουνιά, ένα αιματηρό βαθούλωμα, για κάθε πόνο. Για όλο τον πόνο.
Μα κοίτα τη. Κοίτα για λίγο τα μάτια της. Ορκίστηκες πως όταν βλέπεις τα μάτια της, μπορείς να δεις την ψυχή της. Κοίτα. Βλέπεις;
Βλέπεις.
Ψιθύρισέ της ότι στα μάτια σου δεν είναι το τέρας που εκείνη νομίζει.
Ότι για σένα, είναι ό,τι ήταν πάντα.
Και ό,τι θα είναι για πάντα.
Μα κοίτα τη. Κοίτα για λίγο τα μάτια της. Ορκίστηκες πως όταν βλέπεις τα μάτια της, μπορείς να δεις την ψυχή της. Κοίτα. Βλέπεις;
Βλέπεις.
Ψιθύρισέ της ότι στα μάτια σου δεν είναι το τέρας που εκείνη νομίζει.
Ότι για σένα, είναι ό,τι ήταν πάντα.
Και ό,τι θα είναι για πάντα.
