"η τέχνη του τάδε"

Η τέχνη του πολέμου, Sun Tzu.
Η τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο, Άρθουρ Σοπενχάουερ.
Η τέχνη του να είσαι προσβλητικός, Άρθουρ Σοπενχάουερ.
Η τέχνη της μάθησης, Josh Waitzkin.
Η τέχνη να είσαι γονιός, Μυρτώ Γεωργίου - Νίλσεν.
Και άλλα τόσα...

Να σας μάθω άλλη μία;
Η τέχνη του να διώχνεις τους ανθρώπους μακριά σου, Εμού του ιδίου.

ένα λουλούδι κι ένας αποχωρισμός

Ήταν καλοκαίρι. Από εκείνα τα καλοκαίρια που φοβάσαι πως κάτι θα φύγει, όπως έφευγε και τα προηγούμενα. Και δεν είχες άδικο. Το λουλούδι που μέρα και νύχτα, χειμώνα και καλοκαίρι φύτρωνε στην βεράντα σου σαν μικρό παράσιτο στη βαρετή ζωή σου, σταμάτησε να φυτρώνει. Η απώλειά του μάτωνε το μέσα σου, σαν εκείνη την φορά που με το ένα και μοναδικό του αγκαθάκι μάτωσε το δάχτυλό σου. Κι εσύ του έβαλες τις φωνές κι εκείνο έκλεισε τα πέταλά του. Κι όμως, την επόμενη μέρα ήταν εκεί ανθισμένο, λαμπερό για να μετατρέψει το συννεφιασμένο σου πρόσωπο σε έκφραση ερωτευμένου. Ξέρεις, λένε, αν δεν δώσεις αγάπη στα φυτά, όση φροντίδα και να τους προσφέρεις είναι σα να δίνεις σ'έναν άνθρωπο νερό μόνο κι όχι τροφή. Τα φυτά τρέφονται απ'την αγάπη που τους δίνεις όπως και οι άνθρωποι. Το μέτρο είναι πάντα ο σοφός οδηγός μα... Το σταγονόμετρο είναι η καταστροφή. Δώσε αν θες να παραμείνει η σπιρτάδα. Δώσε για να σου δώσει κι εκείνο ανθισμένες μέρες και νύχτες. Δώσε χωρίς δισταγμό. 

υπεύθυνη δήλωση

δίνω σε σένα
την ευθύνη.
θά'σαι ο ευθυνοκράτωρ μου.
δεν θα σκοτώσω,
δεν θα κλέψω,
θα δυστυχήσω.
και δεν θα φταίει κανείς άλλος
παρά μόνο εσύ.
θέλω να έχεις αυτή την ευθύνη.
όχι άλλη ευθύνη στην ράχη μου.
μια γέρικη καμπούρα θα βαρύνει την ύπαρξή μου,
σώσε την απ'το φορτίο.
σώσ'την...

δενέχωναπωκάτι / 06 / 2013

Είναι κι αυτές οι μέρες που έχεις κουράσει τόσο το μυαλό σου που καταλήγεις να μην έχεις τίποτα να πεις. Ή, καλύτερα, να μην λες τίποτα, να μην γράφεις τίποτα κι ας έχεις τόσα να πεις. Απλά όλα πολλαπλασιάζονται στο κεφάλι σου και ησυχάζουν όταν πέσεις για ύπνο. Ή ελπίζεις να ησυχάσουν.

η πιο παλιά -μου/μας- γειτονιά

Η κορυφή κι ο πάτος απέχει ΤΟΣΟ λίγο.

Είναι σαν να ξέρω μέσα μου ότι υπάρχει ένα μέρος με μωρά, τα πιο φθαρμένα, τα πιο χαλασμένα και με διαλέξαν από εκεί. Γιατί, λέει, θέλανε ένα κοριτσάκι.
Γιατί όχι; Δεν θα έχουμε σπίτι εμείς;
Άραγε...
με ποιους γειτόνεψα τότε;

στόχαστρο

ας έρθουμε κοντά,
ας σταθούμε δίπλα παρά απέναντι.

το απέναντι ποτέ δεν ήταν καλό. σκέψου έναν στόλο που καταφτάνει στο λιμάνι-στόχαστρο.

έτσι θέλεις να σε αντιμετωπίζουν;

και βαρέθηκα.

πάρε ό,τι

θες να είσαι εκεί για να σου ξεζουμίσει την χαρά και την ελπίδα. να πάρει. να πάρει όση θέλει, όση έχει ανάγκη κι ακόμη παραπάνω.
και είσαι εκεί.

κι αυτές οι τύψεις όταν η ψυχή σου είναι κρυωμένη, το σώμα σου ταλαιπωρημένο και η ελπίδα γερασμένη...
κακές μέρες. δεν έχεις τόσα να δώσεις.

-Θα σου δώσει εκείνος.
-Θα πάρει ό,τι του δώσεις, όσο κι αν είναι, και πάλι ευχαριστημένος θά'ναι.
-Θα σε καταλάβει.
-Θα είναι εκεί.
-Θα...
-Θα...
κ.τ.λ.

βρε παιδί μου

θα ήθελα να με δω μες απ'τα μάτια σου αλλά, 

ξέρεις κάτι;

αν κάτι πάει στραβά κι αντί να βλέπεις τον εαυτό σου όπως σε βλέπω εγώ,

τον δεις όπως βλέπω εγώ εμένα...

μόνο πόνο θα γευτείς.

(τίποτα το εγωκεντρικό στα δύο "εγώ" και στο "εμένα". είναι για να καταλάβουμε για ποιούς μιλάω.)

πασιφαής

μου αρέσει η πανσέληνος.
αποδεικνύει ότι μπορείς να ξαναγίνεις ολόκληρος κομμάτι κομμάτι.
και ξέρεις κάτι;
ποτέ δεν έλειπαν τα κομμάτια σου.
ήταν πάντα εκεί και περίμεναν να τα δεις.
και δεν τα βλέπεις.
είναι που κάποιες φορές θέλεις να χάσεις τα κομμάτια σου.
και πάντα μένει το γιατί σ'αυτό το θέλω.

"give me a break"

Σε κάποια σειρά πρέπει να το άκουσα. Τι ωραίο, τι ευγενικό. Σα να ζητάς ευγενικά από τον άλλο την άδεια να σε παρατήσει στην ησυχία σου αλλά ουσιαστικά δεν του ζητάς τίποτα. Μια διαταγή είναι.
Με γοήτευσαν τα παραπάνω μάτια πάνω μου αλλά θέλω πάλι να μείνω μόνη μου.
Εγώ, το πληκτρολόγιο, η οθόνη. Και οι εκλεκτοί δικοί.
Όπως είμαι με το τετράδιό μου.
May I?

Θέλω ένα διάλειμμα. Είναι όπως στο σχολείο που δεν ήθελα να κάνω μάθημα αλλά δεν είναι και ότι περνούσα ωραία στο διάλειμμα. Ειδικά όταν είχα κατεύθυνση.
Μήπως μου λείπει η κατεύθυνση τελικά;

Η κατεύθυνση.

πώς αλλιώς ;

γιατί αν δεν πανηγυρίζω μαζί σου, 
                                                       δεν έχει την ίδια χάρη.



πες μου κάτι που να έχεις και να μην το αγαπάω.
κάτι που να υπάρχει μέσα σου κι έξω σου που να μην το αγαπάω.
τίποτα. τ'ακούς;
όλα τ'αγαπάω.
όλα, όλα, όλα.
ένα μόνο δεν αγαπάω.
το μακρυά σου.

λάκκος με σκατά και μίσος και βρώμα και φίδια και στάχτες και συντρίμμια και υγρασία που τρυπάει τα κόκαλα και μούχλα και πόλεμο και ναρκωτικά και εφιάλτες και κλάμα και τρέμουλο και...
 ΧΑΟΣ.

Η ετυμολογία λείπει.

-Δώσε μου μία.
-Τι τη θες;
-Θέλω μια ποιητική λέξη να ονομάσω αυτό που περνάω. Έχω ήδη μία. Θέλω κάτι να τη συμπληρώνει.
-Να, βάλε το χέρι σου στο σακούλι. Ανακάτεψε και διάλεξε μία. Όποια σε αγγίξει πρώτη.
-Έχω άγχος.
-Έλα, μη λες χαζά, ό,τι και να έτυχες θα είναι ταιριαστό.
...
-Δίχως.
-Και η άλλη λέξη;
-Κίνητρο.
...

out of the blue and into the black

όταν θέλεις κάτι πολύ, λένε, γίνεται.

όταν δε θέλεις κάτι καθόλου αλλά το σκέφτεσαι, γίνεται;

μαύρη κατάρα, ανία, βαρεμάρα

όχι έμπνευση, απλά πολλά πράγματα στο κεφάλι που αισθάνεσαι ότι δεν έχεις το χρόνο να τα πεις κι είτε αναλώνεσαι σε άλλα και δε λες τίποτα είτε λες ένα, δυο για να πεις πως τά' πες. 

και δε φοβάσαι τον ακροατή. 

φοβάσαι εσένα ως ακροατή.

φοβάσαι για εσένα, όταν ακουστούν οι λέξεις που θα βγουν από τα χείλη σου.

όταν ο ήχος φτάσει στ'αυτιά κι έπειτα στη συνείδηση.

τι στα κομμάτια είναι πάλι αυτή η συνείδηση;

και την ψυχή σου φοβάσαι.

θες ν'ακούσει όσα έχεις να πεις;

κι αν όλα αυτά βγαίνουν απ'την ψυχή, τότε δε φοβάσαι.

αν βγαίνουν απ'το κεφάλι όμως;

τότε; φοβάσαι; 

δεν πρέπει να φοβηθείς τότε;

δες με!

θες να φωνάξεις κοίτα με! να τραβήξεις τα βλέμματα. να είσαι για λίγο το επίκεντρο του ενδιαφέροντος.
θες.
κι ύστερα να σ'αφήσουν πάλι στην ησυχία σου.
δίχως βλέμματα να σε κατασκοπεύουν.
δίχως βλέμματα να σε παρατηρούν.
δίχως να περνά τυχαία ακόμα το βλέμμα τους από πάνω σου.
τίποτα.
στην ησυχία σου.
και μετά πάλι στην προσοχή. για λίγο, μέχρι να φάει και να καρδαμώσει το εγώ σου.
κι έπειτα πάλι τα ίδια. πάλι ησυχία. πάλι σκοτάδι.

λίγο φως, λίγο σκοτάδι. 
σα να κρατάς ισορροπίες.

θες να τους λείψεις.
θες να δεις αν σημαίνεις.

κι έπειτα σε γδέρνεις κι αναρωτιέσαι αν ζητάς πολλά.
κι έπειτα συνειδητοποιείς ότι πάλι τρώνε τη σάρκα σου τα λυσσασμένα του τσίρκου λιοντάρια.

βλέπεις;

Βρωμιά. Μόνο βρωμιά. Μένει, ζει κι αναπνέει στη βρωμιά. Βρώμικοι άνθρωποι, βρώμικες σκέψεις, βρώμικα λόγια. Μόνο βρωμιά. Παντού βρωμιά. Τα νύχια της μακραίνουν γρηγορότερα. Ίσως για να τα μπήγει στη σάρκα της κάθε φορά που πληγώνει. Μια γρατζουνιά, ένα αιματηρό βαθούλωμα, για κάθε πόνο. Για όλο τον πόνο.
Μα κοίτα τη. Κοίτα για λίγο τα μάτια της. Ορκίστηκες πως όταν βλέπεις τα μάτια της, μπορείς να δεις την ψυχή της. Κοίτα. Βλέπεις;
Βλέπεις.
Ψιθύρισέ της ότι στα μάτια σου δεν είναι το τέρας που εκείνη νομίζει.
Ότι για σένα, είναι ό,τι ήταν πάντα.
                         Και ό,τι θα είναι για πάντα.

άγραφοι κανόνες, γράφετε τη δυστυχία (θυμήσου)

(μακρινός ήχος απ'τη βαβούρα της πόλης)
              (μακριά ο εκκωφαντικός ήχος της μοναξιάς)
περπατούσε στην πόλη χωρίς τσάντα. τι είχε λεφτά μαζί του, τι δεν είχε. τι είχε κλειδιά, τι δεν είχε. δεν τον ένοιαζε.
στο δάσος όμως, σ'αυτό το πολύ συγκεκριμένο δάσος, είχε πάντα ένα σακίδιο στην πλάτη.
κρεμόταν απ'τους ώμους του σα σακί που μόλις άδειασε στον πάγκο της λαϊκής.
δεν ήταν παραγεμισμένο ως συνηθίζεται σε τέτοιους περιπάτους. είχε όμως τα απαραίτητα.
ένα νερό, έναν χυμό, κάτι για τη λιγούρα, κάτι για την πείνα. χρήματα μήπως και ξεμείνει.
πάντα μ'αυτό το σακίδιο. σα νά'ταν το εισιτήριό του γι'αυτό το δάσος.
σα να μην μπορούσε να μπει χωρίς αυτό.
δεν ήταν κανόνας του δάσους. κανόνας δικός του ήταν.
λες και αν δεν είχε να φάει, δε θα έσκυβε μια μουριά να τον ταΐσει.
λες και αν διψούσε, δε θα έσταζε άφθονο το ρυάκι στο στόμα του.
λες κι αν κουραζόταν, δε θα έβρισκε έναν πλάτανο να τον σκεπάσει για να κοιμηθεί.

κι αυτό το σχοινί; μια χοντρή τριχιά που ερχόταν απ'τις ρίζες του και τον ακολουθούσε μέχρι όπου εκείνος αποφάσιζε. μόνο αν κάτι του φαινόταν λογικό, μόνο αν κάτι το εξέταζε και έδειχνε ν'αξίζει να προχωρήσει, μόνο τότε τραβούσε το σχοινί να μακρύνει, για (να φτάσει εκεί.
ο δύστυχος, δεν μπορούσε να τρέξει.

caution my f r i e n d

πόσο άσχημο είναι να σου έχουν κάνει μαλακία και να μην μπορείς να εμπιστευτείς, να δυσκολεύεσαι βασικά... ή να φοβάσαι; να θέλεις και να φοβάσαι. πόσο θά' θελα να κρεμάσω πάνω μου μια νέον επιγραφή "Προσοχή! Φίλος μ' έφτυσε. Γλιστράει." ή "Βαριές κουβέντες; Use them wisely." ή "Μετά από κενό αέρος κι εσύ δε θα έλυνες τη ζώνη σου." ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
και πάλι θα πιστέψεις, θα βουτήξεις και, δε γαμιέται, θα πληγωθείς.

Ας πάει στην ευχή πια! Ουφ.

 

λεςκαιδενμπορείκάτιναμηνέχειτίτλοπια

ώρες ώρες νομίζω πως το κεφάλι μου έχει ερωτήσεις μόνο. 

γιατί αφήνεις κάτι που δεν πρέπει να σε τρώει, να τρέφεται με το μέσα σου;

να, βλέπεις;
πάλι ρωτάω.
όλο ρωτάω.

γιατί και γιατί και γιατί.

κι αυτή η ζήλια; που δεν είναι ζήλια; 
αυτό το πράγμα που, ουφ, δεν ξέρω πώς λέγεται.
αυτό που ενώ ξέρεις ποια είσαι για εκείνον, σκέφτεσαι τι θα είναι η άλλη στο μέλλον. κάτι τέτοιο.

παραλογισμοί και άλλες τέτοιες ιστορίες.

(θέλω να ζωγραφίσω, να ζωγραφίσω, να χορέψω, να χορέψω και να μ'αρέσει. ν' αρέσει και σε σένα. και να μη δίνω δεκάρα για κανέναν άλλο. για σένα όλες τις δεκάρες μου. για σένα.)

jukebox + manual

τι είναι όριο; τι είναι ζήλια, αφοσίωση και μίσος; τι είναι ανοσία; τι είναι εκμετάλλευση; τι είναι αναισθησία; τι είναι υπερβολή; τι είναι...
ένα jukebox θά' θελα. το jukebox των χαμένων, πληγωμένων, πικραμένων, αναπάντητων ερωτήσεων.
ας έδινα μια περιουσία για να βρω απαντήσεις.
απαντήσεις που μόνο η ζωή μπορεί να φέρει. για μια ακόμη φορά αυτή η γυναίκα είναι καριόλα.
αν δεν την περπατήσεις, δε θα μάθεις. ερχόμαστε άγραφες πλάκες και για να φτάσουμε στη γνώση πρέπει να μαστιγώσουμε με άγριο μελάνι αυτό το κατάλευκο πλαίσιο. άγριο τις πιο πολλές φορές..
ένα manual θά' θελα.
ναι, ένα εγχειρίδιο για τη ζωή.
είναι από εκείνες τις μέρες που θες να παραδοθείς ανάσκελα στο ρεύμα της θάλασσας παρά να κολυμπήσεις ή να παίξεις με μια μπάλα στα ρηχά. 

αισιοδοξία

εμπιστοσύνη.
ε          μ
                     π
      ι
σ                               τ  ο
    σ       ύ
                       ν
η             ;

σκέψου έναν περίπατο σ'ένα πάρκο με γέλια, κουβέντες, τραγούδι ίσως. έπειτα να πιάνει ένα κρύο αεράκι ενοχλητικό και συννεφιά. κι έπειτα να βρίσκεσαι μόνος στο πάρκο.
να φεύγει ο φίλος.
η φίλη.
ας είμαι ειλικρινής, η φίλη.

ΜΠΟΥΜ. ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑ.
Οι άνθρωποι αλλάζουν, μάτια μου.